Leonie Van den Dijck – De Zieneres van Onkerzele

Onlangs verscheen er een nieuw boek “God in Vlaanderen”  van fotograaf Rudi Van Beek en journalist Marnix Peeters. Een opmerkelijk hoofdstuk gaat over Leonie Van den Dijck
Tussen 4 augustus en 19 oktober 1933 verscheen de Heilige Maagd niet minder dan 36 keer aan Leonie Van den Dijck, een ongeletterde volksvrouw uit Onkerzele, bij Geraardsbergen.

Leonie Van den Dijck, meestal Leonieke of Nieke genoemd, leefde van 1875 tot 1949 in het dorp Onkerzele in Oost-Vlaanderen. Zij was gehuwd en moeder van een groot gezin.

Het begon in Onkerzele allemaal op 4 augustus 1933, toen Leonie Van den Dijck bij een kapelletje in die plaats de rozenkrans ging bidden. Toen verscheen haar de Heilige Maagd en volgens De Standaard zou zij over die verschijning destijds tegen een verslaggever van die krant hebben verteld, hoe zij Haar waarnam: “Onder de populier boven de haag komt plots een onbeschrijflijk mooi gloeiend licht, blauw met zilver en rood, meest blauw. Onder dat licht, voor de helft steunend op de haag en voor de helft naar de kapel, komt een grote bol van grijs en blauw. Onmiddellijk daalt daarop Onze Lieve Vrouw neer. Zij komt in dat licht te staan op die bol. Haar wezen is als om in aanbidding voor neer te vallen en het geeft u zo’n eerbied! Zij heeft blond haar; het blonde haar komt vanonder haar witte voile. Een kroon met “stekers” van de helft van het gezicht langs haar voorhoofd verder omhoog om geheel het hoofd. Een lang, sneeuwwit kleed tot over haar voeten op de bol, waarop zij steunt. Een bleekblauwe gordel met knoop en twee afhangende linten, die langs onder openhangen en nog eens daartussen het wit van het kleed laten zien.”

Kort na die verschijningen begonnen er zich in Onkerzele ook Zonnewonderen voor te doen, waarvan Leonie opnieuw het middelpunt was..

Duizenden bedevaarders trokken naar Onkerzele. Leonie Van den Dijck – of “Nieke” zoals ze werd genoemd –  begon toen ook voorspellingen te doen. Zo voorzag ze de dood van koning Albert I, die volgens haar niet van die rots in Marche-les-Dames viél, maar ervan af gedùwd werd. Ook het uitbreken van de tweede wereldoorlog zou ze voorspellen. En de dood van Koningin Astrid – ‘De koningin kust de nacht’, zo zou de zogenaamde zieneres van Onkerzele, Leonie Van den Dijck, voorspeld hebben.

In hoeverre deze aangekondigde jobstijdingen met betrekking tot het Belgische Koningshuis mede een rol hebben gespeeld bij de beoordeling van deze aangelegenheid door het kerkelijk gezag is niet geweten.

Vast staat wel, dat de toenmalige kardinaal-aartsbisschop van Mechelen, kardinaal van Roey, in 1942 kenbaar zou hebben. gemaakt, dat men na onderzoek afwijzend stond tegenover de gebeurtenissen in Onkerzele en het aan de priesters verboden werd, zich daarmee bezig te houden, al schijnt geen publicatie van dit negatieve oordeel te hebben plaatsgevonden

Was het echt, of was het bijgeloof… iedereen kon er het zijn van denken. Maar de mooiste en ook de grootste voorspelling kwam er een paar dagen voor haar dood in 1949. Leonie voorspelde dat haar lijk ‘niet snel tot ontbinding zou overgaan’.

Wat nu ?

In 1972 (23 jaren na haar dood) besloot men de zaak toch maar eens uit te pluizen, en het lichaam van Leonie werd opgegraven, in aanwezigheid van een BRT cameraploeg. Groot was de verbijstering : het lichaam was niet vergaan, het was intact gebleven. En dit hoewel haar lichaam op geen enekele manier was geprepareerd of gebalsemd.

 

Ook in 1982 bij een tweede opgraving was het lichaam nog opvallend gaaf.

Nu hoeven wij dit ‘ongeschonden lijk’ niet per se te interpreteren als een mirakel. Er kan best een natuurlijke verklaring voor zijn, al worden de experts ter zake het niet eens. Wat echter wel eigenaardig is is het feit dat Leonie Van den Dijck vooraf had gezegd dat dit zou gebeuren.

Eén van haar volgelingen was overigens de wetsdokter die de vaststellingen deed. Zijn uitspraak, dat de wetenschap “geen afdoende verklaring” had voor dit soort fenomenen, is dus niet zo verwonderlijk, maar wel onjuist. Een bepaalde grondsoort, om maar iets te zeggen, kan een lichaam jarenlang conserveren. Zekere geneesmiddelen en/of vergiften, zoals arsenicum, hebben dezelfde bijwerking.