Suze en Bob

Suze Rotolo en Bob Dylan. Samen lopen ze in het besneeuwde New York in het begin van de jaren zestig. De foto is de hoes van het iconische album “The Freewheelin’ Bob Dylan”.

Sue Rotolo stierf op 25 februari 2011. Ze was 67.

Rotolo was de muze achter veel van de vroege Dylan nummers, waaronder “Don’t Think Twice, It’s All Right”, “Boots van de Spaanse Leather” en “Tomorrow is a long time”.

Ze was net 17 toen ze Dylan leerde kennen in 1961, kort nadat hij in New York City was aangekomen.

“I once loved a woman, a child I’m told”. Hij was 19 !!!

In “Chronicles Volume One”  beschrijft Dylan hoe hij Suzie Rotolo ontmoette backstage bij een concert : “”Right from the start I couldn’t take my eyes off her. She was the most erotic thing I’d ever seen. She was fair skinned and golden haired, full-blooded Italian. The air was suddenly filled with banana leaves. We started talking and my head started to spin. Cupid’s arrow had whistled past my ears before, but this time it hit me in the heart and the weight of it dragged me overboard.”

Begin 1962 leefden Bob en Suzie samen in een klein appartement op West 4th Street (“Positively” ???) . Suze kwam uit een onwrikbaar linkse familie uit New York. Ze zou een grote rol spelen in Dylan’s politieke bewustwording.

Toen ze begonnen met elkaar op te trekken was Dylan grotendeels apolitiek en bestond zijn repertoire  voornamelijk uit decennia oude folksongs. Rotolo nam hem mee naar CORE (The Congress of Racial Equality) en leerde hem veel over de burgerrechtenbeweging.

“A lot of what I gave him was a look at how the other half lived — left wing things that he didn’t  know”  vertelde Rotolo schrijver David Hajdu in zijn boek “Positively 4th Street”. “He knew about Woody [Guthrie] and Pete Seeger, but I was working for CORE and went on youth marches for civil rights, and all that was new to him.”

Het was ook Suze Rotolo die Dylan vertelde over de brute moord op Emmett Till in 1955. Dit inspirerende Dylan tot een van zijn zijn vroegste protest klassiekers  “The Death of Emmett Till”.

“I think it’s the best thing I’ve ever written. How many nights I stayed up and wrote songs and showed them to [Suze] and asked, ‘Is this right? Because I knew her mother was associated with unions, and she was into this equality-freedom thing long before I was. I checked the songs out with her. She would like all the songs.”

In de zomer van 1962 vertrok Rotolo naar Italië, waardoor Dylan alleen en gebroken in New York achterbleef.

In die periode heeft hij “Don’t Think Twice, It’s All Right”, “Boots of Spanish Leather” en “Tomorrow Is A Long Time” geschreven,  allemaal bitterzoete liefdesliedjes over Rotolo.

Ze keerde terug in januari 1963. Enkele weken later zou Columbia Records fotograaf Don Hunstein sturen om de coverfoto te maken voor “The Freehweelin ‘ Bob Dylan”.
Het jonge paar ging een paar keer op en neer Jones Street voor een paar minuten, terwijl Hunstein  foto’s maakte.

“Bob stuck his hands in the pockets of his jeans and leaned into me. We walked the length of Jones Street facing West Fourth with Bleecker Street at our backs. In some outtakes it’s obvious that we were freezing; certainly Bob was, in that thin jacket. But image was all. As for me, I was never asked to sign a release or paid anything. It never dawned on me to ask.” (“ A Freewheelin’ Time: A Memoir of Greenwich Village in the Sixties ” van Suzie Rotolo)

Dylans groeiende bekendheid zette een enorme druk op hun relatie en Suzie vertrok naar haar zus Carla in augustus 1963.

“I could no longer cope with all the pressure, gossip, truth and lies that living with Bob entailed. I was unable to find solo ground — I was on quicksand and very vulnerable.” (“A freewheelin’ time”)

Een bijzonder vervelende ruzie met Suze en haar zus Carla werd door Dylan bijna letterlijk opgetekend voor zijn song uit 1964 “Ballad in Plain D”

“For her parasite sister, I had no respect
Bound by her boredom, her pride to protect”

“The tragic figure!” her sister did shout
Leave her alone, God damn you, get out!”

“And I in my armor, turning about
And nailing her to the ruins of her pettiness
Beneath a bare lightbulb the plaster did pound
Her sister and I in a screaming battleground
And she in between, the victim of sound
Soon shattered as a child ’neath her shadows”

In een interview in 1965 zei Dylan : “It wasn’t very good. It was a mistake to record it and I regret it.”

Tegen het einde van 1963 kon Rotolo niet langer de geruchten over de relatie tussen Joan Baez en Bob Dylan ontkennen.

Ze gingen voorgoed uiteen.

Tijdens haar reis naar Italië in 1962 ontmoette Rotolo filmeditor Enzo Bartoccioli. Ze trouwden in 1970 en hadden een zoon, Luca. Ze woonde heel haar leven in het centrum van New York waar ze werkte als leraar, schilder en illustrator.

Jarenlang weigerde Rotolo om over Dylan te spreken in interviews, maar toch gaf ze toe om door  Martin Scorsese te worden geïnterveuwd voor zijn film “No Direction Home”.

In 2009 schreef ze een autobiografie getiteld “A Freewheelin ‘ Time: A Memoir of Greenwich Village in the Sixties”, een prachtig boekje.