Het Bevrijdingsplein ligt aan het begin van de Edingense steenweg en de Bergense steenweg te Halle. Een herinnering aan de triomfantelijke intocht van de geallieerden die op 3 september 1944 – komende vanuit Edingen – Halle binnen trokken.
Een grote rotonde ” “siert” vandaag het “bevrijdingsplein”
Vroeger werd dit plein – in de volksmond – “den bascuul” of “de twee barelen” genaamd.
Deze vroegere benamingen stamden uit de tijd dat het graafschap Henegouwen, waartoe Halle behoorde, en het hertogdom Brabant, dat er aan grensde, tolbarelen installeerden op de voornaamste verbindingswegen.
Stedelijke accijnzen moesten worden betaald op de plaats waar karren en wagens met goederen en/of levensmiddelen werden gewogen (weegbrug – bascule) vooraleer één van de steenwegen naar het graafschap of het hertogdom mocht worden bereden.
Halverwege de 19de eeuw noemde men dit plein de “Twee Bareeltjes”.
Waarom ?
Hier bevonden zich de barelen van de oude spoorlijn Brussel, Halle, Edingen, Rijsel, welke toen over de huidige René Deboecklaan, het Bevrijdingsplein en het Wilgenveld liep.
Het was tevens de terminus van de tram Brussel – Halle, die, van uit de Aug. Demaeght-laan, langs de Ninoofsesteenweg en ‘De Guukeneer’ hier toekwam om langs het centrum van de stad de terugweg naar Brussel aan te vatten. De “Tramstraat” is hier een verwijzing naar. Een ander – nog zeer zichtbare – verwijzing is het oude tractiestation van de elektrische tram.
Misschien herinnert de benaming “Bareeltjes” ook aan de oude tolwacht die voor en na de weegbrug stond.
Tot begin twintigste eeuw was dit een donker kruispunt, levensgevaarlijk met een paar dodelijke slachtoffers per jaar.
Werken 2001
Het zou tot 2001 duren eer deze levengevaarlijke verkeerssituatie werd opgelost met een “rotonde”.
Sinds 2006 is de Rotonde ook nog “versierd” met een “kunstwerk”. Prijs 90.000 Euro.
De 35 meter hoge paal op het Bevrijdingsplein werd vrijdag 12 mei 2006 officieel ingehuldigd in aanwezigheid van de ontwerpers: het kunstenaars trio Virginie Bailly (kunstenares), Rolf Vansteenwegen (ingenieur) en Roland Piffet (architect).
De inhuldiging gebeurde ’s avonds omdat de top van de mast oplicht wanneer het donker wordt.
De paal, soms recht, soms dansend met de wind mee, vormt een geheel met de fel gekleurde verlichtingspalen rond het plein en de omliggende straten.
De meeste Hallenaren kunnen deze “farce” maar weinig smaken. Sommigen noemen de “paal” dan ook “de stijve van Halle”, waarschijnlijk omdat hij rechtover de “Zwarte Kat” staat, een “nachtclub”.
Berichten uit het verleden 
