In februari 1954 waren Marilyn Monroe en Joe DiMaggio op huwelijksreis in Tokyo. Marilyn kreeg toen een uitnodiging van generaal John E. Hull, de bevelhebber van het Far East Command om op te treden voor de Amerikaanse troepen gestationeerd in het door oorlog verscheurde Korea.
Na een kleine aarzeling en discussie met haar man ze zei ja. De wapenstilstand was net getekend in juli 1953 en ze zou een aantal van haar shows brengen heel dicht bij het front, op dat moment nog een gevaarlijke plaats voor entertainment.
Marilyn zei echter dat dit “het minste was wat ze kon doen.”
Ze speelde tien shows in vier dagen in temperaturen van om en bij de nul graden Celsius. Toch droeg ze niets anders dan een laag uitgesneden jurk. De troepen stonden versteld van de manier waarop ze met hen omging, met hen zong, danste en grappen maakte.
Overal waar ze kwam werd ze begroet met veel warmte en waardering. Een Army Corps of Engineers officier zei van Marilyn : “Of all the performers who came to us in Korea-and there were a half a dozen or so-she was the best…..It was bitter cold, but she was in no hurry to leave. Marilyn was a great entertainer. She made thousands of GI’s feel like she really cared.”
Marilyn speelde met een band die bestond uit elf militairen genoemd “Anything Goes”. Haar pianist, Albert Guastafeste, was verbaasd hoe down to earth en bescheiden zij was : ”Someone ought to go up to her and tell her she is Marilyn Monroe. She doesn’t seem to realize it. When you make a goof she tells you she’s sorry. When she goofs, she apologizes to me!”
Tijdens haar tournee zou ze ook stoppen in ziekenhuizen in Japan, waar gewonde militairen lagen, om te praten, handen te schudden, handtekeningen uit te delen, poserend met al wie vroeg om met haar op de foto te gaan.
Hoewel ze volledig uitgeput was van de tour en er een lichte longontsteking aan overhield, vertelde ze later haar vriendin Amy Greene dat de Koreaanse tour echt een van de hoogtepunten van haar hele carrière was geweest..
Berichten uit het verleden 